என் உயிர் நீயல்லவா

"வைஷு அப்பாவை எங்கடி?" என்றாள் வீணா.

'தெரியாதும்மா' என்று மேரியோ விளையாடிக் கொண்டே பதில் அளித்தாள் 6 வயது நிரம்பிய வைஷ்ணவி.

"ஏன்டி பொய் சொல்ற. அப்பா போனதுக்கப்புறம் நீ தான் கதவை லாக் பண்ணிருக்க"

வைஷ்ணவி கையில் டைரி மில்க் இருந்தது. அம்மா கேட்டா சொல்லக் கூடாதுன்னு வசந்த் தான் வாங்கி கொடுத்து இருப்பான். இந்த அப்பாவும் பொண்ணும் சேர்ந்துட்டு பண்ற அட்டூழியம் தாங்க முடியலை என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.

"என்னடி காலைலேயே உனக்கு கம்ப்யூட்டர் கேம். போய் படிக்கிற வழியைப் பாரு"

'நீ போய் முதல்ல அப்பாவை கண்டு பிடிக்கிற வழியைப் பாரு'

"அப்படியே அப்பா மாதிரியே வந்திருக்கா. எதை சொன்னாலும் பதிலுக்கு பதில் பேசிக்கிட்டு. இருடி உங்க ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்து ஒரு நாள் அர்ச்சனை இருக்கு"

'நீ எப்ப மா அர்ச்சனை பண்ண எல்லாம் கத்துக்கிட்ட?'

"பண்ணும் போது சொல்றேன் டி எங்க கத்துக்கிட்டேன்னு.

'சரிம்மா'

"அப்பா எங்கன்னு சொல்லு டி? அவர் போய் கறி எடுத்துட்டு வந்தா தான் சமைக்க முடியும். இல்லைன்னா பட்டினி தான் நீ"

'நானும் அப்பாவும் KFC ல போய் சாப்பிடுவோம்மா'

இவகிட்ட பேசிட்டு இருந்தா வேலைக்கு ஆகாது என்று வசந்தின் நண்பன் ஷங்கருக்கு போன் செய்தாள் வீணா.

"ஷங்கர் அண்ணா, வசந்த் எங்க? நீங்க எல்லாரும் விளையாடிட்டு இருக்கீங்களா?"

'விளையாட தான் வந்தான் தங்கச்சி. இப்ப தான் கிளம்பினான். இன்னும் ஒரு 10 நிமிஷத்துல வீட்டுல இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்' என்றான் ஷங்கர்.

'சரின்னா வச்சிடுறேன்' என்றாள் வீணா. அரை மணி நேரம் ஆகியும் வசந்த் வரவில்லை.

எனக்கு பிறந்தது, வாய்ச்சது மட்டும் இல்ல. என்னைச் சுத்தி எல்லாமே புழுகினி கூட்டமா தான் இருக்கு என்று நொந்தது கொண்டே வெளியே புறப்பட்டாள்.

'நீ எங்கம்மா கிளம்பிட்ட'

"ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்.. டென்னிஸ் விளையாடப் போறேன்" முறைத்துக் கொண்டே கூறினாள் வீணா

'பெத்தவங்க நீங்க மட்டும் விளையாடப் போங்க. பிள்ளைங்க விளையாடினா மட்டும் படிக்கப் போன்னு சொல்லி திட்டுங்க' என்றாள் வைஷு.

MTB கிரிக்கெட் கிரௌண்ட் :
"ஸ்வேதா நீ என்ன இங்க?"

'வேற எதுக்கு வீணா. ராகுலைத் தேடி தான். காலைலேயே ராகுல் நல்ல பிள்ளையா பால் வாங்கிட்டு வர்றேன்னு கிளம்பினான். அப்ப எனக்கு தெரியல எதுக்கு பயபுள்ள இன்னைக்கு ரொம்ப பொறுப்பா இருக்கான்னு. ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு தான் புரிஞ்சது.'

"இன்னும் எல்லாருக்கு சின்னப் பசங்கன்னு நினைப்பு. சரி ஸ்வேதா உன் பையன் கிஷோர் எங்க? உறங்கிட்டு இருக்கானா?"

'ராகுலை எழுப்பி விட்டதே அவன் தான். இங்க சீனியர்ஸ் டீம் விளையாடிட்டு இருக்கா. அங்க பாரு ஜூனியர்ஸ் டீம்'

அவள் கை காண்பித்த இடத்தில் 10 சிறுவர்கள் விளையாடிக் கொண்டு இருந்தார்கள். எல்லாரும் வசந்தின் நண்பர்கள் பிள்ளைகள்.

"ஸ்வேதா எனக்கு பொண்ணா பிறந்ததுனால ஒன்னு குறையுது" என்றாள் வீணா.

ஸ்வேதாவும் வீணாவும் சிரித்தார்கள். இருவரும் ஒரு மணி நேரம் பேசினார்கள் வைஷுவும் கிஷோரும் செய்யும் சேட்டைகளைப் பற்றி.

'வீணா கிளம்பலாமா' என்றான் வசந்த்.

"நீங்க போய் இன்னொரு மேட்ச் ஆடுங்க நான் ஸ்வேதா கூட பேசிட்டு இருக்கேன்" என்றாள் வீணா.

'வீட்டுல வைஷு தனியா இருப்பாடி. பசியா இருப்பா. வா கிளம்புவோம்'

"இவ்வளவு நேரம் அது தோனலையா உங்களுக்கு"

'வீட்டுல போய் நம்ம சண்டைய வச்சுக்குவோம். ராகுல் ஸ்வேதா நாங்க கிளம்புறோம். மச்சான்ஸ் பை' எல்லாரிடமும் விடை பெற்றான் வசந்த்.

"ஸ்வேதா கண்டிப்பா ஒரு நாள் வீட்டுக்கு நீங்க எல்லாரும் வரனும்" என்று விடை பெற்றாள் வீணாவும்.

மதியம் 2 மணி:

"வசந்த் இங்க வா" வீணா அலறும் சத்தம் கேட்டு ஹாலுக்கு வந்தான் வசந்த.

'என்ன ஆச்சு வீணா' என்றான் வசந்த்.

"உன் மகளைப் பாரு எனக்கு பிடிச்ச பாட்டு வைக்க மாட்டேங்கிறா!"

'ஏன் டி எப்பவும் என் செல்லத்தோட சண்டை போட்டுட்டே இருக்க?'

"நான் என்ன பண்றது வசந்த். நம்ம கல்யாணத்துக்கு முன்னால நீ என் கூட அவ்வளவு சண்டை போடுவ. இப்ப ரொம்ப மாறிட்ட. மாமியார் கூட சண்டை போடலாம்னு பார்த்தா.... உன்னை பெத்தவங்க ஆச்சே உனக்கு மேல பொறுமைசாலியா இருக்காங்க. ஊரெல்லாம் என் மருமகள் அப்படி இப்படின்னு என்னை புகழ்றதுக்கே அவங்களுக்கு நேரம் பத்துறது இல்லை. சரி வசந்த, அப்ப நான் உன் செல்லம் இல்லையா. வைஷு மட்டும் தானா?" என்றாள் வீணா.

சிரித்தான் வசந்த்.

'அம்மாவுக்கு அந்த பாட்டை வச்சிடு வைஷு. மம்மி பாவம்ல'

"அப்பா, நான் பிறந்ததுல இருந்து இந்தப் பாட்டை மட்டும் தான் எப்பவும் கேட்டுட்டே இருக்கேன். எங்க ஸ்கூல் பிரேயர் சாங் கூட எனக்கு மனப்பாடம் ஆகலை ஆனால் இந்தப் பாட்டு என் மனசுல அப்படி பதிஞ்சு போயிடுச்சு...." என்றாள் வைஷு.

வசந்திற்கு என்ன பாட்டு என்று புரிந்து விட்டது. டிவி யில பார்க்கலைன்ன என்ன.. என் வீணா செல்லத்திற்கு நான் பாடுறேன் என்று 'உயிரே என் உயிரே என்னவோ நடக்குதடி" என்று பாட ஆரம்பித்தான் வசந்த்.

"அப்பா ப்ளீஸ் பா. நீ பாடாத. நான் அந்த சேனலையே வச்சிடுறேன்" என்று சேனலை மாற்றினாள் வைஷு.

இப்பொழுது வீணாவும் வசந்துடன் சேர்ந்து பாட ஆரம்பிக்க ஹாரிஸ் ஜெயராஜை திட்டிக் கொண்டே தன் அறைக்கு ஓடினாள் வைஷு.

டிவியில் பாடல் முடிந்த பின்னும் இவர்கள் பாடுவது முடிந்த பாடில்லை....

ஒரு திங்கள்கிழமை:
வைஷுவை ஸ்கூலில் இறக்கிவிட்டார்கள் வீணாவும் வசந்தும். வைஷு டாடா காண்பித்து முடிக்கும் வரை வசந்த் அந்த இடத்தை விட்டு காரை நகர்த்தவில்லை. "கிளம்பு வசந்த் நமக்கு பின்னால பாரு ஜாம் ஆயிடுச்சு" என்றால் வீணா. 'என் பிள்ளை உள்ள போனதுக்குப் பிறகு தான் நான் கிளம்புவேன்' என்றான் வசந்த். வைஷு ஸ்கூலுக்குள் சென்றதும் காரை வீணா அலுவலகத்திற்கு செலுத்தினான்.

"வசந்த் எத்தனை முறை சொல்லி இருக்கேன். இந்த ரோட்டுல வராதன்னு"

'இந்த ரோடு தான் மா டிராபிக் இல்லாம இருக்கும்'

"டேய் என்கிட்டே பொய் சொல்லாத டா. நீ ஏன் இந்தப் பக்கம் வர்றன்னு எனக்கு தெரியும் டா"

'என்னடி புருஷனை மரியாதை இல்லாம டா போட்டு பேசுற'

"நீ பண்ற காரியத்துக்கு உனக்கு மரியாதை வேற வேணுமா"

கார் 'கயல்விழி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி' சாலைக்குள் நுழைந்ததும் வேகத்தை மிகவும் குறைத்தான் வசந்த்.

'அந்த லாவண்டர் கலர் சுடிதார் பொண்ணு ரொம்ப அழகா இருக்கிறா? இல்ல?'

"ஆமா உன் தங்கச்சி மாதிரியே இருக்கா பார்க்க" என்று வீணா வசந்தை முறைத்துக் கொண்டே கூறினாள்.

'அந்த பச்சைக் கலர் உன் தங்கச்சி மாதிரி இல்ல வீணா? என்ன அழகு!'

"அப்ப அவளையே கட்டி இருக்க வேண்டி தான. இனிமேல் என்கிட்ட நீ எதுவும் பேசாத" வீணா பேச்சை நிறுத்திக் கொண்டாள்.

'வீணா.. புஜ்ஜு குட்டி.. என் செல்லம்ல. பேசு மா. இனிமேல் இந்த ரோட்டுல நான் வரமாட்டேன்'

வீணா லேசாக சிரித்தாள்.

'புதுசா ஒரு காலேஜ் திறந்திருக்காங்க. நாம அந்த வழியே போகலாம்'

"நீ திருந்தவே மாட்ட. என் ஆபீஸ் வந்திருச்சு. நான் இறங்கிக்கிறேன். ஈவ்னிங் பார்ப்போம்'

'எப்பவும் தர்றத தராம போற?'

"என்னது?"

'flying kiss'

"என் முன்னால வேற பொண்ணுங்களை சைட் அடிச்சல்ல அதனால கட். பை"

வசந்த் பாவமான முகத்தோடு கிளம்ப ஆபீஸ் கேட்டுக்குள் நுழையும் முன் திரும்பி வசந்தைப் பார்த்தாள் வீணா. மற்றவர்களுக்குத் தெரியாமல் திருட்டுத்தனமாக ஒரு flying kiss கொடுத்து விட்டு ஆபீசுக்குள் நுழைந்தாள் வீணா. வசந்தின் மனசைப் போல காரும் பறக்க ஆரம்பித்தது....

வசந்த் ஆபீஸ் சென்றடைந்ததும் வீணாவிடம் இருந்து கால் வந்தது.

'சொல்லு டி'

"வசந்த், ஊர்ல அம்மாக்கு உடம்பு சரி இல்லை"

'என்னடி ஆச்சு அத்தைக்கு? பயப்படுற மாதிரி எதுவும் இல்லைல'

"இல்லை வசந்த், எப்பவும் வர்ற முதுகு வலி தான். இப்ப வலி கொஞ்சம் அதிகமா இருக்குதுன்னு அம்மா சொன்னாங்க"

'சரி டி, நீ ஊருக்கு கிளம்பு அம்மாவை பார்த்துக்கோ. ஆபீஸ்ல லீவ் அப்ளை பண்ணிட்டியா?'

தன் மனதை நன்றாக புரிந்து கொள்ளும் கணவன் அமைந்ததை எண்ணி மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள் வீணா.

"உன்கிட்ட பேசிட்டு லீவ் அப்ளை பண்ணலாம்னு இருந்தேன் வசந்த்"

'லூசா டி நீ. நான் என்ன சொல்லப் போறேன். நீ லீவ் அப்ளை பண்ணு. நான் உனக்கு டிக்கெட் போடுறேன்'

"வசந்த், வைஷ்ணவி...."

'அவளுக்கு இப்ப பைனல் எக்ஸாம்ஸ் இருக்கு டி. முடிஞ்சதும் நான் அவளை கூட்டிட்டு வர்றேன்.'

"அத்தை வேற இந்த வாரம் தான் மதினி வீட்டுக்கு போனாங்க. அவங்களை கூப்பிடலாமா?"

'நான் பார்த்துக்கிறேன் டி வைஷு வை. பத்து நாளில் எக்ஸாம்ஸ் முடியப் போகுது. அவா என்ன சின்னக் குழந்தையா?'

'சரி வசந்த். பஸ் டைமை பொருத்து என்னை பிக் அப் பண்ண வந்திடு'

இருவரும் போனை கட் செய்தார்கள்.

கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம், மாலை 6.34 மணி,
எதுவுமே பேசாமல் அமைதியாக இருந்தார்கள் வீணாவும் வசந்தும். திண்டுக்கல் செல்லும் பேருந்து புறப்படத் தயாராக இருந்தது.

'பஸ் கிளம்பப் போகுது வீணா. உள்ள போ'

வீணா பதில் எதுவும் பேசாமல் தான் ஜன்னலோர இருக்கையில் அமர்ந்து வசந்தைப் பார்த்தாள். வசந்த் ஏதாச்சும் பேசு என்று அவள் உள்மனம் ஏங்கியது.

'மிஸ் யு வீணா' என்றான் வசந்த்.

"மிஸ் யு டூ வசந்த்" என்றாள் வீணா.

பேருந்து புறப்பட்டது.

தன் வீட்டை அடைந்ததும் வசந்திற்கு போன் செய்து தான் பத்திரமாக வந்து சேர்ந்ததை தெரிவித்தாள் வீணா. வீட்டு வேலைகள் அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டாள். அப்பா அம்மாவை அழைத்துக் கொண்டு ஹாஸ்பிடல் சென்றாள். அம்மாவிற்கு மட்டும் இன்றி அப்பாவுக்கும் ஒரு complete checkup செய்தாள். ஹாஸ்பிடல், வீட்டு வேலைகள் என்று இரண்டு நாட்கள் ஓடிப் போனது.

புதன்கிழமை இரவு 10 மணிக்கு வசந்திற்கு போன் செய்தாள்.
"வைஷு என்ன பண்ணிட்டு இருக்கா? படிச்சிட்டாளா?"

'படிச்சு முடிச்சிட்டு இப்ப தான்டி உறங்க ஆரம்பிச்சா'

"அம்மாவைத் தேடினாளா? உனக்கு எந்த சிரமும் இல்லையே வசந்த்?"

'அவளா? அப்பா, அம்மா சீக்கிரம் வரலைன்னா நாம வேற அம்மா பார்த்துக்கலாம்ன்னு சொன்னாடி.'

"அதுக்கு துரை என்ன சொன்னீங்க.."

'வைஷு, உன் எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சதும் நாம இன்டர்வியு வச்சு புது அம்மாவை செலக்ட் பண்ணலாம்னு சொன்னேன்'

"நீ.... சார் அப்புறம் எதுக்கு அன்னைக்கு பஸ் எத்தி விடும் போது கண் கலங்கி நின்னீங்க?"

'நீ மட்டும் என்னவாம். ஆனால், அங்க போய் சேர்ந்ததும் என்னையும் என் பொண்ணையும் மறந்திட்ட. எப்ப வீட்டுக்கு வரப் போறன்னு கூட சொல்லலை'

"சொல்றேன் வசந்த். அம்மாக்கு இன்னும் வலி குறையலை"

'நீ வேணா பாரு.. சீக்கிரமா மட்டும் நீ வரலைன்னா புதுசா ஒரு அம்மாவை பார்க்கப் போறோம் பாரு'

"விளையாட்டுக்கு கூட அப்படி சொல்லாத வசந்த். ப்ளீஸ்"

'விளையாட்டுக்கு சொல்லலை டி'

வீணா பதில் ஏதும் பேசவில்லை.

'என்ன பதிலைக் காணோம்'

"நான் வைக்கிறேன் வசந்த். அப்புறமா பேசுறேன்"

'சரி நாம இப்ப சண்டை போட வேணாம். பேசாம அம்மாவை நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்திடு டி. இங்க வச்சு அவங்களை பார்த்துக்கலாம்'

"இல்லை வசந்த். அம்மாவை இப்ப எங்கயும் ட்ராவல் பண்ணக் கூடாதுன்னு டாக்டர் சொல்லி இருக்காங்க"

'ஹ்ம்ம் சரி டி. அம்மாவை பார்த்துக்கோ. பரீட்சை முடிஞ்சதும் நான் வைஷுவை கூட்டிட்டு வர்றேன். கொஞ்சம் அடிக்கடி போன் பண்ணு டி. நீ இல்லாம ஏதோ தனியா இருக்கிற மாதிரி இருக்கு டி'

"சரி டா. கண்டிப்பா பண்றேன். என் செல்லத்துக்கு குட் நைட்" என்றாள் வீணா.

'குட் நைட். வசந்த் ட்ரீம்ஸ்' என்றான் வசந்த்.

அடுத்த நாள் தன் பக்கத்து வீட்டில் இருக்கும் திவ்யாவை பார்த்தாள். திவ்யா பள்ளியில் வீணாவின் ஜூனியர். இருவரும் பக்கத்து பக்கத்து வீடு என்பதால் நெருங்கிய தோழிகளாய் பழகினர்.

"எப்படி பெங்களூர் ல இருந்து வந்த? ஊருக்கு வர்றதா என்கிட்ட நீ சொல்லவே இல்லை" என்றாள் வீணா.

திவ்யா பதில் ஏதும் பேசாமல் அமைதியாகவே இருந்தாள்.

"என்னடி ஆச்சு" என்றாள் வீணா.

'மனசே சரி இல்லைக்கா. அதான் வீட்டுக்கு வந்திட்டேன்' என்றாள் திவ்யா.

"என்னடி ஆச்சு. வேலை ரொம்ப அதிகமா இருக்கா. மன அழுத்தமா?"

'வேலை எல்லாம் நல்லா தான் போகுது. நான் கார்த்திக் ன்னு ஒரு பையனை காதலிக்கிறதா உங்ககிட்ட சொல்லி இருக்கேன்ல'

"ஹ்ம்ம் ஆமா டி"

'நேத்து அவனோட ஜி மெயில ஓபன் பண்ணிப் பார்த்துட்டு இருந்தேன். அதுல காவ்யான்னு வேற ஒரு பொண்ணோட மெயில்ஸ், போட்டோஸ் எல்லாம் இருந்துச்சுக்கா. அந்த பொண்ணு யாருடான்னு கேட்டதுக்கு அவன் பதில் ஏதும் சொல்லலை. அப்புறம் அந்த மெயில்ஸ் எல்லாம் படிச்சுப் பார்த்தேன். எனக்கு முன்னால அவன் அந்தப் பொண்ணை லவ் பண்ணிருக்கான். இப்ப அவங்களுக்குள்ள எதுவும் இல்லைன்னு சொல்றான். எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியலை அக்கா. மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு அதான் ஊருக்கு வந்திட்டேன்' என்றாள் திவ்யா.

வீணாவுக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. "நல்லா யோசிச்சு தெளிவான ஒரு முடிவுக்கு வாடி. தனியா இருக்காத. அக்கா இங்க தான் இருப்பேன் இன்னும் கொஞ்ச நாளைக்கு. இன்னைக்கு சாயங்காலம் நாம கோவிலுக்குப் போகலாம்" என்றாள் வீணா.

'சரிக்கா' என்றாள் திவ்யா.

அன்று இரவு வசந்த் போன் செய்தான்.
'என்ன மேடம் ரொம்ப பிஸியா? ஒரு கால் கூட இல்லை?'

"அப்படி இல்லை வசந்த். திவ்யா தெரியும்ல அவளும் ஊருக்கு வந்திருக்கா. ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறமா அவளைப் பார்த்தேனா அதான் அவள்ட்ட பேசிட்டு இருந்தேன்"

'ஓ சரி டி.. என்னடி இன்னைக்கு டல்லா இருக்கா. என்னாச்சு? உடம்புக்கு ஒன்னும் இல்லைல'

"நல்லா தான் இருக்கேன் வசந்த்"

சிறிது நேரம் யோசித்தவளாய்,

"வசந்த் உன் ஜிமெயில் பாஸ்வோர்ட் என்ன?" என்றாள் வீணா.

'நான் சொல்றேன்னு சொன்னப்ப வேணாம்னு சொன்ன. இன்னைக்கு என்ன திடீர்னு'

"சும்மா தான். சொல்லேன்"

'veenabk534'

"நான் ஏன் வசந்தை சந்தேகப்படுறேன்? வசந்த் அப்படி எல்லாம் இருக்க மாட்டான்" என்று யோசித்தாலும் அவளையும் அறியாமால் கேட்டே விட்டாள்.

"வசந்த் நான் உன்னை ஒன்னு கேட்பேன். ஆமா இல்லைன்னு மட்டும் பதில் சொல்லணும்"

'என்னடி புதிர் போடுற.. சரி கேளு'

"உன்னோட முதல் காதல் நான் தான?"

இந்தக் கேள்வியை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை வசந்த்.

'அது வந்து வீணா.... இல்லை'

வீணாவிற்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது. வசந்திடம் இருந்து இந்த பதிலை எதிர்பார்க்கவில்லை.

'ஆனால், அந்தக் காதல் வேற வீணா'

"நீ எதுவும் பேச வேணாம் வசந்த். விளையாட்டுக்கு நீ சொன்னாலே என்னால தாங்கிக்க முடியாது. உன் முதல் காதலைப் பற்றி மேல எதுவும் சொல்லாத வசந்த்"

அழைப்பை துண்டித்தாள் வீணா. வசந்த் அழைத்துக் கொண்டே இருந்தான். அவனிடம் பேச அவள் மனம் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை.

மறுநாள் திவ்யாவைப் பார்த்தாள் வீணா.
"என்னடி முடிவு பண்ணி இருக்க?"

'நான் உங்க கிட்ட என்ன பண்ணலாம்னு கேட்க வந்தேன் அக்கா..'

"என்கிட்டையா!! நீயாவது புத்திசாலித் தனமா முடிவு எடு டி. உன் வாழ்க்கைக்கு முடிவு சொல்ற தகுதியில நான் இல்லை"

திவ்யாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. 'சரிக்கா' என்றாள்.

அன்று இரவு வசந்த் நம்பரில் இருந்து மீண்டும் கால் வந்தது. நான்காவது முறை தான் எடுத்தாள் வீணா.

"அம்மா எப்பம்மா வீட்டுக்கு வரப் போற?" என்றாள் வைஷு.

"நான் எதுக்கு டி வரனும். நீ தான் வேற அம்மா பார்க்கலாம்ன்னு சொன்னல்ல. அப்புறம் நான் எதுக்கு?"

"அப்பா நேத்துல இருந்து ரொம்ப அப்செட்டா இருக்காரும்மா"

"ஹ்ம்ம் நானும் தான்"

"என்னம்மா ஆச்சு. உடம்பு சரி இல்லையா? அப்பாகிட்ட பேசுறியா?"

"வேணாம் டி. நீ சாப்பிட்டியா கண்ணு"

"நான் சாப்பிட்டேன்மா. அப்பா தான் இன்னும் சாப்பிடலை"

"உன்னை பத்தி மட்டும் தான் கேட்டேன் வேற யாரையும் பத்திக் கேட்கலை. சரி நீ போய் உறங்கு வைஷு. பரீட்சை முடிஞ்சதும் நீ பாட்டி வீட்டுக்கு வந்திடு"

"அப்பாவை நீ தான் தனியா விட்டுட்டு போயிட்ட. நான் வர மாட்டேன்மா. நீ பாட்டியை கூட்டிட்டு இங்க வா"

"இனிமேல் நான் அங்க வரமாட்டேன். புது அம்மாவை பார்க்கச் சொல்லு உங்க அப்பாவை" என்று கோபமாக பேசிவிட்டு வைத்தாள் வீணா.

'Please call me. Let me explain. Missing you a lot Veena' என்று மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தான் வசந்த். வீணா இன்னும் வசந்தை மன்னிக்கவில்லை. 'Missing you a lot Veena' வை மட்டும் ஒரு நூறு முறை படித்து விட்டு உறங்கிப் போனாள்.

'அக்கா நான் ஊருக்கு கிளம்பலாம்னு இருக்கேன்' என்றாள் திவ்யா.

"என்னடி முடிவு பண்ணி இருக்க. அவனை மறந்திடலாம்ன்னு தான?"

'இல்லைக்கா. அவன் இல்லாம என்னால வாழ முடியாதுக்கா. "A man is lucky if he is the first love of a woman, and a woman is lucky if she is the last love of a man" என்று கேட்டிருக்கேன் அக்கா. அந்த விதத்துல நாங்க ரெண்டு பேரும் அதிர்ஷ்டக்காரங்க. ஏன் பசங்களுக்கு மட்டும் அப்படின்னு இப்ப நான் யாருகிட்டயும் வாதாட விரும்பல. ஆயிரம் தடவைக்கு மேல யோசிச்சு பார்த்துட்டேன் அது உண்மை தான்னு தோனுது. என் வாழ்க்கை என் முதல் காதல் கார்த்திக் கூட தான் நல்லா இருக்கும். அவன் என்னை கண்டிப்பா காலம் பூரா சந்தோசமா பார்த்துக்குவான். என்னால மட்டும் தான் அவன நல்லா பார்த்துக்க முடியும். என் முடிவு சரி தானக்கா?'

"ஆல் தி பெஸ்ட்" என்றாள் வீணா.

அடுத்த நிமிடம் வசந்திற்கு போன் செய்தாள் வீணா.
"ஹலோ வசந்த்"

'அம்மா.. அப்பா வீட்ல இல்லம்மா'

"எங்கடி போய் இருக்காரு?"

'அவரோட முதல் காதலை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரப் போய் இருக்காரு. நீ தான் எங்களை வேற அம்மா பார்த்துக்க சொல்லிட்டல்ல'

"என்னடி சொல்ற?"

'சரிம்மா புது அம்மா வர்றதுக்குள்ள நான் போய் கிச்சனை கிளீன் பண்றேன். அப்ப தான் அவங்க வந்ததும் சமையல் பண்ண சரியா இருக்கும்'

"ஏன்டி யாரு சமைச்சு போட்டாலும் சாப்பிடுவியா? இருடி உங்க ரெண்டு பேரையும் அங்க வந்து கவனிச்சுக்கிறேன். அவளை!!! இப்பவே கிளம்பி அங்க வர்றேன்னு உங்க அப்பாகிட்ட சொல்லிடு"

'சரி சொல்லிடுறேன் மா. உன்னோட டிரஸ் எடுக்க வர்றன்னு சொல்லிடுறேன்'

"உனக்கு இருக்குடி, உங்க அப்பா சும்மா இருந்தாலும் நீ தான் ஏத்தி விட்டு இருப்ப. இந்தா வர்றேன்" போனை கட் செய்தாள் வீணா.

ஊருக்குப் போய் வைஷுவை கூட்டிக் கொண்டு வருவதாக தன் அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு சென்னை வந்து சேர்ந்தாள் வீணா.

ஒரு பெண் உருவம் உள்ளே நடந்து கொண்டிருந்ததை பார்த்தவளுக்கு இதயம் ஒரு கணம் நின்று விட்டது. உள்ளே சென்று ஒரு கலவரத்தை ஏற்படுத்தி விடலாம் என்று வீட்டுக்குள் நுழைந்தவளுக்கு ஒரே ஆச்சரியம். உள்ளே இருந்த பெண் உருவம் வேறு யாருமல்ல வீணாவின் அத்தை, வசந்தின் அம்மா. மீண்டும் வீணாவின் இதயம் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

'என்னோட முதல் காதல் என்னோட அம்மா தான். இதை எங்க என்னை சொல்ல விட்ட' என்றான் வசந்த்.

வீணா மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் மூழ்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

'அம்மா வந்ததும் நானே ஊருக்கு வந்து உன்கிட்ட நேர்ல தெளிவா பேசலாம்னு இருந்தேன். ஆமா இப்ப எப்படி திடீர்னு வந்த?' என்றான் வசந்த்.

ஊரில் நடந்த எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடித்தாள் வீணா.
"எப்படியோ வசந்த், என்னைப் பொருத்த வரை உன்னோட முதல் காதலும் நான் தான், உன்னோட கடைசிக் காதலும் நான் தான். நான் ரொம்ப அதிர்ஷ்டக்காரி" என்றாள் வீணா.

'என்னோட கடைசிக் காதல் நீன்னு நான் சொன்னேன்னா?'

"என்ன சொல்ற வசந்த்?"

'ஆமா வீணா, வேற யாரையும் நான் காதலிக்க மாட்டேன்னு நினைச்சேன். ஆனால், அவா என் வாழ்க்கைல வந்ததும் எல்லாமே மாறிடுச்சு'

"யாரு அவா வசந்த். எல்லா பிரச்சனையும் முடிஞ்சிடுச்சுன்னு இப்ப தான் நினைச்சேன். ஆனால....என்னை ரொம்ப அழ வைக்காத வசந்த். நான் எங்க அம்மா வீட்டுக்கே போறேன் திரும்ப. பாருங்க அத்தை. நான் இப்ப என்ன பண்ணனும்? என்கிட்டவே எவ்வளவு தைரியமா சொல்றான். இனிமேல் உன் காதல்ல நான் குறுக்கிட மாட்டேன் வசந்த். நான் இந்த வீட்டை விட்டு போயிடுறேன்"

"டேய், ஏன்டா அவளை இவ்வளவு சீண்டிப் பார்க்கிற?" என்றார் வசந்தின் அம்மா.

'என்னோட இந்தக் காதலுக்கு காரணம் நீ தான் வீணா. நான் உன்னைத் தவிர யாரையும் காதலிக்க மாட்டேன்னு தான் நினைச்சேன். ஆனால், நீ தான்....'

"நான் என்ன டா பண்ணேன்???? என்னை ரொம்ப குழப்பாத வசந்த்"

'என் தேவதை வீணா மூலமா தான என்னோட குட்டி தேவதை வைஷு கிடைச்சா. அப்ப காரணம் நீ தான?'

"You! You! You! You! You! You! You! Stupid! my sweet Idiot!"

நடப்பதை எல்லாம் வசந்தின் அம்மா ரசித்துக் கொண்டிருந்தார்.

"வசந்த், திவ்யா சொன்னால 'A man is lucky if he is the first love of a woman, and a woman is lucky if she is the last love of a man' இதை பத்தி என்ன நினைக்கிற?"

'அதைப் பத்தி எனக்கு தெரியல. என்னைப் பொருத்த வரை என்னோட உயிரா நீ இருக்க, உன்னோட உயிரா நான் இருக்கேன். இதான் அதிர்ஷ்டம்ன்னு நினைக்கிறேன். என் வாழ்க்கைத் துணையா நீ அமைந்தது என் பாக்கியம்' என்றான் வசந்த்.

"I am so lucky to get you as my life da" என்றாள் வீணா.

"என்னை மன்னிச்சிடு வசந்த், உன்னை புரிஞ்சுக்காம சண்டை போட்டுட்டேன். நான் சந்தேகப்பட்டுட்டேன்ல உன்மேல"

'இல்லைடி. நீ என்கிட்ட கோபப்பட்டது, சண்டை போட்டது எல்லாமே சந்தேகத்துனால இல்லை. என் மேல இருக்கிற possessiveness னால. உன்கிட்ட எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சதே உன்னோட possessiveness தான்.

"I Love you Vasanth"

'Love you too டி என் பொண்டாட்டி'

'வீணா!'

"ஹ்ம்ம்."

'வீணா'

"சொல்லு டா"

'எனக்கு இன்னொரு காதல் வேணும்' என்று வீணாவின் காதில் கிசுகிசுத்தான் வசந்த்.

"நீ ரொம்ப ரொம்ப கெட்டவன் டா" வெட்கத்துடன் வசந்தின் மார்பில் முகத்தை புதைத்தாள் வீணா.

- காதல் தொடரும் :-)